پيام حضرت صاحب الزمان عجل الله تعالى فرجه پيرامون مسجد مقدس جمكران 

حضرت بقيه الله - ارواحنا فداه - خطاب به حسن بن مثله فرمود:
((به مردم بگو به اين موضع (مسجد مقدس جمكران ) رغبت كنند و آن را عزيز دارند...))
آنگاه نماز تحيت مسجد و نماز امام زمان عليه السلام را تعليم دادند، سپس ‍ فرمودند:
((فمن صليهما فكانما صلى فى البيت العتيق )):
((هر كس اين دو نماز را بخواند همانند اين است كه در خانه كعبه نماز گزارده باشد.)) ⁽³⁾
نماز مسجد مقدس جمكران 
حضرت بقيه الله - ارواحنا فداه - هنگامى كه به تاسيس مسجد مقدس ‍ جمكران فرمان داد، كيفيت نماز مسجد جمكران را به شرح زير بيان فرمود:

حکایت تشرف میرزا تقی تبریزی خدمت امام زمان (عج)

یکی از علمایی که چندین بار خدمت امام زمان (عج) رسیده مرحوم میرزا تقی زرگری تبریزی است.

یک صبح پنج شنبه‌ای، وی با حالت خوشی به طرف مسجد مقدس جمکران حرکت می‌کند. عده‌ای از دوستان او که منتظرش بودند گمان می‌کنند که آقای زرگری نیامده است. از طلّابی که از مسجد می‌آمدند می‌پرسند: شما آقای زرگری را ندیده‌اید؟ آنها می‌گویند: چرا، او با سید بزرگواری به طرف مسجد جمکران می‌رفت.

رفقای ایشان به طرف مسجد جمکران می‌روند وقتی وارد مسجد می‌شوند، می‌بینند او در مقابل محراب افتاده و بیهوش است. او را به هوش می‌آورند و از او می‌پرسند چرا بیهوش شدی؟ او می‌گوید: من دیدم حال خوشی دارم لذا تنها به طرف مسجد جمکران حرکت کردم.

در راه با حضرت بقیة الله مناجات می‌کردم تا به مقابل محراب مسجد رسیدم و در همین حین اشعاری قرائت می‌کردم و اشک می‌ریختم. ناگهان صدایی از طرف محراب بلند شد و پاسخ مرا داد. من طاقت نیاوردم و از هوش رفتم

حکایت تشرف آیت الله بافقی خدمت امام زمان (عج)

آیت الله محمد تقی بافقی در دوره مرجعیت حضرت آیت الله حائری یزدی (ره) مقسّم شهریه طلبه‌ها بود.

طلبه‌ها از ایشان درخواست عبای زمستانی می‌کنند. ایشان مسئله را با آیت الله حائری در میان می‌گذارد.

آیت الله حائری می‌گوید: من (جز توسل) راهی ندارم که از آن حضرت بگیرم. آیت الله بافقی عرض می‌کند: من ان شاء الله از حضرت می‌گیرم.

شب جمعه به مسجد جمکران می‌رود و روز جمعه بر می‌گردد و به مرحوم حائری می‌گوید: حضرت صاحب الزمان (عج) وعده فرمودند که فردا چهارصد عبا مرحمت می‌فرمایند.

روز شنبه (یک روز بعد) یکی از تجار چهار صد عبا می‌آورد که در بین طلبه‌ها تقسیم می‌شود.

حکایت شفای بیمار به نقل از آیت الله احمدی میانجی

در پایان این بحث حکایت کوتاه دیگری را از دریای عنایات حضرت صاحب الزمان (عج) که به مسجد مقدس جمکران مرتبط است از زبان آیت الله احمدی میانجی بیان می‌کنیم.

ایشان به نقل از فردی می‌گوید: پسرم مبتلا به بیماری سل شده بود و من خرج دکتر و دوا را نداشتم با پسرم عریضه‌ای نوشته و به مسجد جمکران بردیم، نماز خواندیم و دعا کردیم و برگشتیم.

دو روز بعد به تهران جهت معاینه به نزد دکتر رفتیم. وقتی دکتر معاینه کرد، گفت: بچه‌ات را برای چه آورده‌ای؟ گفتم: ایشان سل دارد. گفت: نه ایشان سالم است. من فهمیدم که از برکت امام زمان در مسجد جمکران، الحمدلله پسرم خوب شده است.

در پایان این کلام نورانی حضرت مهدی (عج) را یاد آور می‌شویم که می‌فرماید:

ما در رسیدگی و سرپرستی شما کوتاهی نکرده و یاد شما را از خاطر نبرده‌ایم که اگر جز این بود، دشواری‌ها و مصیبت‌ها بر شما فرود می‌آمد و دشمنان شما را ریشه کن می‌نمودند.

ملاقات با امام زمان (عج)

از زمان بنای مسجد جمکران (373 هـ ق) تا به امروز هزاران نفر از مشتاقان دیدار ولی عصر(علیه السلام)به وصال معشوق خویش رسیده‌اند که گوشه‌هایی از این ملاقات‌ها در کتاب‌های زیادی که در این باره نوشته شده، انعکاس یافته است.

مرحوم آیت الله سید شهاب الدین مرعشی نجفی می‌فرماید: حضرت صاحب الزمان (عج) در این مسجد به طور مکرر دیده شده است.

شایان ذکر است که همواره لازم نیست ادعای ملاقات با امام زمان علیه‌السلام مورد انکار قرار گیرد. چون در توقیعی که امام زمان علیه‌السلام به آخرین نایب خویش در زمان غیبت صغری نوشته‌اند، تنها افرادی را که «به عنوان نایب خاص» ادعای مشاهده حضرت را کرده‌اند، دروغ‌گو معرفی شده‌اند.

اسرار و برکات مسجد مقدس جمکران

فضیلت عبادت در مسجد جمکران

از عبادات مهمی که در این مسجد انجام می‌گیرد دو نمازی است که به توصیه حضرت ولی عصر (عج) زایران این مسجد به جا می‌آورند. در اهمیت این دو نماز همین بس که آن حضرت می‌فرماید:

«فَمَن صَلّا هُما فَکانَّما صلّی فی البیت العتیق» هر کس این دو نماز را بخواند، گویی در خانه کعبه نماز خوانده است.

آیت الله العظمی مرعشی نجفی می‌فرماید:

این مسجد شریف مورد احترام کافّه شیعه بوده است، از غیبت صغری تا به امروز که حدود یک هزار و بیست و دو سال می‌شود و همین طور که شیخ بزرگوار مرحوم صدوق کتابی به نام مونس الحزین دارند که حقیر آن نسخه را ندیده‌ام ولی مرحوم آقای حاج میرزا حسین نوری، استاد حقیر از آن کتاب نقل می‌فرماید، و بالجمله این مسجد مقدس مورد احترام علمای اعلام و محدثین کرام شیعه بوده و کرامات متعددی از مسجد جمکران دیده شده است.

مسجد جمکران محل برآورده شدن حاجات و برطرف شدن گرفتاری‌ها

مسجد جمکران در طول تاریخ همواره مورد توجه علما و شیعیان بوده است. عده زیادی با تشرّف به این مکان شریف و توسل به حضرت مهدی علیه‌السلام حاجات خود را گرفته‌اند.

مرحوم آیت الله سید شهاب الدین مرعشی نجفی می‌فرماید: حقیر خود مکرر کراماتی از آنجا مشاهده کرده‌ام. چهل شب چهارشنبه مکرر موفق شدم که در آن مسجد بیتوته کنم و حاجات خود را بگیرم. جای تردید نیست که این مسجد از مکان‌هایی است که مورد توجه و محل نزول برکات الهی است و پس از مسجد سهله که در کوفه به وجود حضرت ولی عصر منتسب است، بهترین جایی است که به امام زمان (عج) انتساب دارد.

مرحوم آیت الله فاضل لنکرانی فرمودند: هر وقت برای حضرت آیت الله بروجردی مشکلی پیش می‌آمد، مرحوم پدرم که خود از عاشقان امام زمان (عج) بود و علاقه زیادی به مسجد مقدس جمکران داشت به محضر آقا عرض می‌کرد: یک قربانی برای مسجد جمکران بفرستید تا دفع مشکل شود.

آیت الله نوری همدانی در همین باره می‌فرماید: چند سال پیش یکی از دوستان بنده درد پای شدیدی عارضش شد به طوری که از چند قدم راه رفتن عاجز بود. بعضی از اطبّا گفته بودند برای مداوا و معالجه باید روی پای او عمل جراحی صورت گیرد و تازه معلوم نیست که عمل نتیجه بخش باشد. یک شب چهارشنبه‌ای این بنده خدا به منزل ما آمد و سپس به مسجد جمکران رفت. هنگام صبح در حالی که خوشحال بود و پاهایش کاملاً خوب شده بود مراجعت کرد.

یکی از مکان‌های مقدس و منتسب به امام زمان (عج) مسجد مقدس جمکران است که در شش کیلومتری شهر مذهبی قم قرار دارد. این مسجد بیش از یک هزار سال پیش به فرمان آن حضرت در بیداری ـ نه در خواب ـ تأسیس شد که جلوه‌گاه عنایات و کرامات امام زمان (عج) و میعادگاه منتظران و شیفتگان قائم آل محمد صلی الله علیه و آله است.

ماجرای بنای مسجد جمکران

مرحوم میرزا حسین نوری در کتاب نجم الثاقب درباره تاریخچه تأسیس مسجد جمکران، شیخ فاضل حسن بن حسن قمی، معاصر شیخ صدوق، در کتاب تاریخ قم از کتاب مونس الحزین فی معرفة الحق و الیقین (از تألیفات شیخ صدوق) بنای مسجد جمکران را به این عبارت نقل کرده است:

شیخ عفیف صالح حسن بن مثله جمکرانی می‌گوید: من شب سه شنبه 17 ماه مبارک سال 393 هـ ق در خانه خود خوابیده بودم که ناگاه جماعتی از مردم به در خانه من آمدند و مرا از خواب بیدار کردند و گفتند برخیز و خواسته امام مهدی(عج) را اجابت کن که تو را می‌خواند. آنها مرا به محلی که اکنون مسجد (جمکران) است آوردند.

حضرت مهدی مرا به نام خواندند و فرمودند: «برو به حسن بن مسلم بگو: این جا زمین شریفی است و حق تعالی این زمین را از زمین‌های دیگر برگزیده و شریف کرده است تو آن را گرفته به زمین خود ملحق کرده‌ای ...».

حسن بن مثله عرض کرد: سید و مولای من! مرا در این باره نشانی لازم است، زیرا مردم سخن مرا بدون نشانه و دلیل نمی‌پذیرند.

امام فرمودند: «تو برو رسالت خود را انجام بده، ما در این جا، علامتی می‌گذاریم که گواه گفتار تو باشد.

برو به نزد سید ابوالحسن و بگو تا بیاید و آن مرد را بیاورد و منفعت چندساله را از او بگیرد و به دیگران دهد تا بنای مسجد بنهند و باقی وجوه را از رهق به ناحیه اردهال که ملک ماست، بیاورد و مسجد را تمام کند و نصف رهق را بر این مسجد وقف کردیم که هر ساله وجوه آن را بیاورند و صرف عمارت مسجد کنند.

مردم را بگو تا به این مکان روی بیاورند و چهار رکعت نماز در این جا بگذارند: دو رکعت تحیّت مسجد در هر رکعتی یک بار سوره حمد و هفت بار سوره «قل هو الله احد» بخوانند و تسبیح رکوع و سجود را هفت بار بگویند و دو رکعت نماز صاحب الزمان بگذارند، (به این تربیت) که در هنگام خواندن سوره حمد چون به (ایاک نعبد و ایاک نستعین) برسند، آن را صد بار بگویند و بعد از آن، فاتحه را تا آخر بخوانند. رکعت دوم را نیز به همین طریق انجام دهند، تسبیح رکوع و سجود را نیز هفت بار بگویند. هنگامی که نماز تمام شد، تهلیل (لااله الاالله) بگویند و تسبیح فاطمه زهرا(علیها السلام) را بگویند. آن گاه سر بر سجده نهاده، صد بار صلوات بر پیغمبر و آلش بفرستند».

پس از آن، حضرت به من اشاره کردند که برو! چون مقداری راه پیمودم، مرا صدا کردند و فرمودند: «در گله جعفر کاشانی (چوپان) بُزی است، باید آن بز را بخری، اگر مردم پولش را دادند با پول آنان خریداری کن و گرنه پولش را خودت بپرداز.

فردا شب آن بز را بیاور و در این (محل) قربانی کن و گوشت آن را بر بیماران و کسانی که مرض صعب العلاج دارند انفاق کن که حق تعالی همه را شفا دهد. آن بز أبلق است، موهای بسیار دارد، هفت نشان سفید و سیاه، هر یکی به اندازه یک درهم، در دو طرف آن، سه نشان در یک طرف و چهار نشان در طرف دیگر است». آن‌گاه به راه افتادم.

حسن بن مثله می‌گوید: من به خانه رفتم و همه شب را در اندیشه بودم تا صبح طلوع کرد، نماز صبح خواندم، به نزد علی منذر رفتم و قضیه را با او در میان نهادم و همراه علی منذر به جایگاه دیشب رفتیم. پس او گفت: به خدا سوگند که نشان و علامتی را که امام فرموده بود، این جا نهاده است و آن، (این حدود مسجد) با میخ‌ها و زنجیرها مشخص شده است. آن گاه به نزد سید ابوالحسن الرضا رفتیم. چون به سرای وی رسیدیم، غلامان ایشان گفتند: شما از جمکران هستید؟ گفتیم: آری. پس گفتند: از اول (صبح) سید ابوالحسن در انتظار شماست ... . به حضورش رسیدیم. گفت: ای حسن بن مثله! من خوابیده بودم شخصی در عالم رؤیا به من گفت: شخصی به نام حسن بن مثله، بامدادان از جمکران پیش تو خواهد آمد، آن چه بگوید اعتماد کن و گفتارش را تصدیق کن. از خواب بیدار شدم و تا این ساعت در انتظار تو بودم.

حسن بن مثله داستان را مشروحاً برای او نقل کرد. سید ابوالحسن دستور داد بر اسب‌ها زین نهادند و به سوی ده جمکران رهسپار گردیدند.

چون به نزدیک ده رسیدند، جعفر (چوپان) را دیدند که گله‌اش را در کنار راه به چرا آورده بود. حسن بن مثله به میان گله رفت و آن بز که از پشت گله می آمد به سویش دوید. حسن بن مثله آن بز را گرفت. سپس آن را به جایگاه آوردند و سر بریدند. سید ابوالحسن به محل معهود آمد و حسن بن مسلم را احضار کرد و منافع زمین را گرفت. آن گاه وجوه رهق را نیز از اهالی آن جا گرفتند و به بنای مسجد پرداختند.

سید ابوالحسن الرضا، زنجیرها و میخ‌ها را به قم آورد و در خانه خود نگه داری کرد و هر بیمار صعب العلاجی اگر خود را به زنجیرها می‌مالید، شفا می‌یافت.

پیش گویی داعش از زبان حضرت علی

پیش گویی داعش از زبان مبارک حضرت علی (ع) است گه میفرماید=

گروهی می ایند که قلب هایشان همچون اهن است .

احساس و عاطفه ندارند.انگار عقلشان را از دست داده اند.

/قلوبهم کز مر الحدید/. دینشان فقط کشتار است

پر چم انان سیاه است.

/و هم الا صحاب الدولت/= اینها اصحاب دولت نا میده میشوند(حضرت علی کلمه ی دو لت رو که 200 ساله ست به کا ر برده)

مو های بلند دارند.

نام های انها با کنیه است . وبا نام های شهر هاست.(البغدادی/ شیشانی/ عدنانی/ابوبکر/ابو مسلم/و...)

سپس بین خودشان اختلاف به وجود خواهد امد.

/ثم یقتل بعضهم بعضا./

سپس همدیگر را می کشند.

سپس خدا وند حق را به کسانی که بخواهند میدهد.

تلاش برای کشف اشتباه در قران

! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! !

تعدادی دانشمند جمع شدند تا با تحقیق در متن قران خطا واسشتباهی در ان بیابند به این ترتیب قران را رد کنند.

لذا بسیار تلاش کردند ودر ان دقت فراوان به ثمر اوردند.تااینکه به یک موضوی رسیدند.که درمورد

داستان حضرت سلیمان است که وقتی مورچه ای ؟؟؟؟؟؟؟لشکر حضرت سلیمان را میبیند به سایر مورچه ها میگوید =پناه بگیرید تا لشکر سلیمان شما را خرد نکند.(لا یحطمنکم)

در حالی که این جمله در زبان عربی فقط در مورد خرد شدن شیشه به کار میرود.اما مورچه ها ان را درباره خود به کار برده اند.

پس اشکالی است.که میتوان به متن قران گرفت!!!!

بعد ها از یکی از دانشمندان استرالیایی کشف شد که بیش از 75%از غشای خارجی بدن مورچه ها را شیشه تشکیل میدهد.

وبا کشف این معجزه ی قران به اسلام ایمان اورد.

لا اله الا الله

فرق بین علایم و شرایط ظهور چیست؟

ـ شرایط ظهور وابستگی تام و تمام به ظهور امام مهدی(عج) دارد، ولی علایم ظهور فقط نشانه و اعلام نزدیک بودن ظهور است، برای ظهور امام باید شرایط جمع باشد، اما در علایم چنین مسئله‌ای لازم نیست، برای مثال یکی از شریط تحقق نماز، دخول وقت است تا وقت نماز نشود، نمی‌شود نماز خواند، همچنین یکی از نشانه‌های وقت نماز، اذانی است که از رادیو پخش می‌شود، لذا نماز خواندن متوقف بر پخش اذان نیست، بلکه صدای اذان نشانه داخل شدن وقت است، بنابراین ممکن است اذان گفته نشود ولی وقت داخل شده باشد و می‌توان نماز خواند.

ثانیاً برای امر ظهور باید همه شرایط جمع باشد، برخلاف علایم که ظهور متوقف بر پدیدار شدن همه علایم و حضور همه نیست؛ مثلاً برای خواندن نماز باید همه شرایط از قبیل وقت، قبله، طهارت و ... با هم وجود داشته باشد.

ثالثاً ما نسبت به شرایط ظهور مکلف هستیم و باید زمینه‌های تحقق آن را مهیا سازیم، ولی نسبت به ظهور علایم و ایجاد آنها وظیفه نداریم

نشانه‌ای از حضرت موسی(ع) که صاحب امر(عج) آن را در دست دارد

*آیا امام زمان(ع) عصا هم دارند؟

در روایات آمده است که حضرت مهدی(عج) با میراث پیامبران خدا می‌آید که یکی از آن‌‌ها عصای حضرت موسی (ع) است، حضرت علی(ع) فرمودند: جهان پر از هرج و مرج می‌شود؛ افق زندگی تیره و تار می‌‌شود؛ در این موقع مهدی ما می‌آید، در حالی‌که پیراهن آدم در تن او، انگشتر حضرت سلیمان در انگشت او و عصای حضرت موسی (ع) در دست اوست.

قرآن کریم، عصای موسی را معجزه آن حضرت معرفی کرده است که با آن دشمن را می‌ترساند و کارهای گوناگونی انجام می‌داد، حضرت مهدی(عج) نیز طبق روایات، همچون موسی(ع) آن را به کار می‌برد، بنابراین عصای موسی(ع) از جمله نشانه‌های الهی است که به حضرت مهدی(عج) به ارث می‌رسد، نه اینکه وسیله‌ای معمولی برای راه رفتن و تکیه دادن باشد.

ابزار تشکیل حکومت مهدوی چیست؟

*بر اساس روایات، امام زمان(عج) و یارانش بعد از ظهور با چه اسلحه‌ای نبرد می‌کنند؟

آنچه در متن روایات آمده این است که حضرت و یارانش با شمشیر قیام می‌کند و غیر از سیف (شمشیر) چیز دیگری بیان نشده است، اما اینکه منظور از شمشیر چیست، چند نظر وجود دارد:

1- منظور از شمشیر، قیام مسلحانه است و گفتن شمشیر کنایه از جنگ و مبارزه است و سلاح خاص مد نظر نیست؛ بنابراین در هر زمان ظهور کند با ابزار آن زمان جنگ خواهد کرد.

2- منظور شمشیر معمولی است؛ زیرا قبل از ظهور تمام سلاح‌های پیشرفته در اثر جنگ‌های فراوان تمام می‌شود، چیزی جز سنگ و چوب و شمشیر نمی‌ماند و یا در سایه پیشرفت عقل بشر، خود انسان‌ها سلاح‌ها را نابود می‌کنند و چیزی جز سلاح سرد نمی‌ماند.

3- منظور شمشیر معمولی است؛ یعنی خود حضرت شمشیر پیامبر(ص) یا امیر‌المومنین (ع) را دارد، لذا از سلاح‌های کشتار جمعی که همه را با هم از بین می‌برد و نظامی و غیر نظامی نمی‌شناسد، استفاده نمی‌کند و این خود نشان عدالت ایشان است، اما اینکه چگونه می‌توان با شمشیر در مقابل سلاح‌های پیشرفته مبارزه کرد، باید گفت یا معجزه است؛ یعنی قدرت اصلی حضرت، ‌قدرتی معنوی و فوق طبیعی است؛ چنان که در روایات آمده که هر جا حضرت حرکت کند قبل از ایشان ترس بر آن جا مستولی شده، کسی جرأت کاری را نمی‌یابد.

بنابراین با آنکه سلاح‌ها وجود دارد، کسی جرأت به کارگیری آن را نمی‌یابد؛ یا به طور طبیعی است؛ یعنی با آنکه سلاح‌ها وجود دارد، ولی به کارگیری آن به سوخت (نفت و بنزین) احتیاج دارد و در آن زمان این سوخت‌ها از دسترس بشر خارج می‌شود، بنابراین حضرت(عج) به سلاح‌های مدرن احتیاجی نخواهد داشت.

*آیا هنگام ظهور امام زمان(عج) برای برقراری عدل و قسط در تمام جهان، زمانی طولانی لازم است؛ چند سال؟

-حرکت اصلاحی حضرت را بعد از ظهور و قیام، به دو مرحله می‌توان تقسیم کرد:

الف) مرحله جنگ و مبارزه

ب) مرحله ارشاد و تبلیغ

مرحله اول (جنگ و مبارزه): طبیعی است که با قیام حضرت، ستمگران به دشمنی برخاسته، بی‌توجه به سخنان منطقی امام، می‌خواهند این حرکت را که به ضرر منافع جاه‌طلبانه آن‌هاست، در نطفه خفه کنند، بنابراین سران کفر و فساد، زبانی جز شمشیر و جنگ نمی‌شناسند و اصولاً برای گفت‌وگو و کشف حق نیامده‌اند، پس حضرت در ابتدا مجبور است با آنان برخورد مسلحانه کند و دست آن‌ها را از قدرت و اموال مظلومان کوتاه گرداند، از روایات چنین استفاده می‌شود که این مرحله بیش از هشت ماه طول نمی‌کشد و پس از آن تمام جهان به تسخیر حضرت در می‌آید، آتش جنگ و مبارزه خاموش می‌شود.

مرحله دوم (ارشاد و تبلیغ): بعد از سرنگونی سران کفر و فساد، که منطقی جز زور نمی‌شناختند، نوبت به مردم عادی می‌رسد که اهل منطق و استدلال هستند و از پذیرش حق امتناع ندارند، در این مرحله، دیگر حضرت به زور متوسل نمی‌شود و از کسی نمی‌خواهد که به زور چیزی را بپذیرد، بلکه حقیقت دین را تبلیغ می‌کند و هر کس از هر مکتبی دلیل بخواهد، با مبانی اعتقادی دین خودش، جواب او را می‌دهد. به این صورت، مردم با شنیدن دلایل کافی و قطعی امام، به ایشان ایمان می‌آورند. در روایتی، امام باقر(ع) می‌فرماید: حضرت مهدی بعد از ظهور، با پیروان تورات بر اساس تورات، و با پیروان انجیل طبق انجیل، و با اهل زبور طبق زبور و با مسلمانان بر اساس قرآن حکم می‌کند.

طبیعی است که این مرحله زمان بیش‌تری می‌برد، در روایات، به مدت زمان این مرحله اشاره نشده است، اما چون تبلیغ به زمان احتیاج دارد که فرد بشنود، تحقیق و فکر کند و نتیجه بگیرد، از این رو مدتی طول می‌کشد تا همه زمین دین حق را بپذیرند و همه جهان مسلمان شوند؛ اما در این مدت، امنیت و آسایش و عدالت برقرار است؛ و بحث علمی و عقیدتی آزاد و منطقی، به جنگ و ناامنی نیاز ندارد.

*راز 313 و نقش آن در تحقق ظهور

-آیا امام زمان(عج) هنگامی که 313 یار داشته باشد ظهور می‌کند؟

در روایتی جناب عبدالعظیم حسنی از امام جواد (ع) نقل می‌فرمایند: «313 نفر از اصحاب امام مهدی(عج) به تعداد اهل بدر، از طرف زمین به سوی حضرت می‌آیند و اطرافش جمع می‌شوند... وقتی این عده از اهل اخلاص جمع شوند، خداوند امرش را آشکار می‌کند».

برخی براساس این روایت معتقدند: اگر امام زمان(عج) فقط 313 یار مخلص داشته باشد، ظهور می‌کند، اما حقیقت آن است که تکمیل شدن این تعداد یار برای امام مهدی(عج) تنها شرط و علت تامه برای ظهور نیست، بلکه یکی از شرایط ظهور، وجود یاران است.

ظهور امام مهدی(عج) شرایط دیگری مانند آمادگی و استقبال جهانی نیز دارد بنابراین زمینه ظهور و حکومت جهانی فقط وجود یاران نیست.

*آیا دیدن امام زمان(عج) دارای شرایط خاصی است و نصیب هر کسی می‌شود؟ و آیا ندیدن آن حضرت مصلحتی دارد؟

دیدن امام زمان(عج) در عصر غیبت کبری امکان داشته و اگر کسی توفیق یابد، سعادت بزرگی نصیبش شده است، اما همه سعادت این نیست که انسان شبانه‌روز تلاش کند و خواهان دیدن امام باشد، البته دیدن حضرت سبب نمی‌شود که انسان گناه نکند؛ زیرا برخی انسان‌های معاصر دیگر امامان(ع) با وجد دیدن امام معصوم باز هم گناه می‌کردند و حتی گاهی با آنها مخالفت می‌کردند.

دیدن حضرت تأیید بر کردار درست انسان نیست؛ اگر چه نصیب هر کس نمی‌شود، ندیدن حضرت هم دلیل بر خرابی اعمال نیست، بسیاری از بزرگان، علما و مجتهدان، امام زمان(عج) را ندیدند، ولی چه بسا افرادی که مسلمان هم نبودند، ولی چون به مقام اضطرار رسیدند، حضرت از آنها دست‌گیری کرده و از این جهت امام را دیده باشند.

مهم این است که اگر ما او را نبینیم، او ما را می‌بیند و همین اعتقاد برای ترک گناه کافی است.

احمد ‌بن حسن بن ابی‌صالح خجندی، مدتی در جست‌وجوی امام زمان(عج) شهرها را می‌گشت و بسیار جدی بود و اصرار داشت که به حضور آن حضرت مشرف شود، عاقبت نامه‌ای از طریق حسین‌بن روح به این مضمون برای حضرت مهدی(عج) نوشت: «دل من، شیفته جمال تو گشته و همواره در فحص و طلب تو می‌کوشم، تمنا دارم جوابی مرحمت فرمایید که قلب من ساکن شود و دستوری در این باره فرمایید».

جواب آمد: «هر کس در خصوص من جست‌وجو و تجسس کند، مرا می‌طلبد و هر کس مرا بیابد، به دیگران بنماید و هر کس مرا به دیگران بنماید، مرا به کشتن دهد و هر کس مرا به کشتن دهد، مشرک شود».

بنابراین احتمال دارد که به صلاح ما نباشد آن حضرت را ملاقات کنیم، چه بسا دیدار حضرت مایه عجب، تکبر و خودپسندی ما شود که خود مایه هلاکت انسان است

- اگر کسی حاجت و یا مشکلی داشته باشد آیا صحیح است که به مسجد مقدس جمکران برود و در این مکان به امام زمان علیه‌السلام متوسل شود؟

- عده‌ای از پاکان و نیاکان با حضرت صاحب(عج) سؤال و جواب می‌کنند و حاجت می‌طلبند و جواب می‌گیرند، و در مسجد جمکران صدای آن حضرت را نیز می‌شوند!

آقایی را که در بیداری دیده بودم، در خواب به من فرمود: چرا به مسجد جمکران نمی‌آیی؟!

2- آیا آن حضرت خودشان هم به مسجد مقدس جمکران تشریف می‌آورند؟!

- آقایی که زیاد به مسجد جمکران می‌رود، می‌گفت: آقا را در مسجد جمکران دیدم. به من فرمود: به دل سوخته‌گان ما بگو برای ما دعا کنند! بعد یک مرتبه از نظر غایب شد! نه این که راه برود و کم کم از نظرم غایب شود! همین آقا، هفته قبل از آن هم حضرت را در خواب دیده بود.

یکی از سادات که عمامه هم ندارد و روضه می‌خواند و مسئله می‌گوید، اخیرا هم نزدیک مسجد جمکران خانه گرفته و همان جا زندگی می‌کند، مکرر آن حضرت را دیده که پس از بیرون آمدن از مسجد جمکران غایب می‌شوند.

3- اگر خداوند توفیق داد و به مسجد مقدس جمکران رفتیم از خداوند و امام زمان(ع) چه بخواهیم؟ راهنمایی بفرمائید.

- افسوس که همه برای برآورده شدن حاجت شخصی خود به مسجد جمکران می‌روند و نمی‌دانند که آن حضرت چه التماس دعایی از آنها دارد که برای تعجیل فرج او دعا کنند!

چنانکه به آن آقا فرموده بود: اینها که به اینجا آمده‌اند، دوستان خوب ما هستند، و هر کدام حاجتی دارند: خانه، زن، مال، ادای دینٍ! ولی هیچ کس در فکر من نیست! آری! او هزار سال است که زندانی است، لذا هر کسی که برای حاجتی به مکان مقدس مانند مسجد جمکران می‌رود، باید که اعظم حاجت نزد او، واسطه فیض، یعنی فرج خود آن حضرت را از خدا بخواهد.

4- این حقیر مشتاق زیارت امام عصر حضرت حجت بن الحسن العسکری(عج) هستم، از حضرتعالی تقاضا دارم که مرا دعا کنید که به این سعادت نائل شوم؟

- زیاد صلوات اهدای وجود مقدسش کنید، مقرون با دعای تعجیل فرجش «اللهم صلی علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم» و زیاد به مسجد جمکران مشرف شوید با ادای نمازهایش.

5- اگر درباره مسجد مقدس جمکران نظری دارید بفرمائید؟

- ما معتقدیم که این مشاهد مبارک و مساجدی مانند جمکران، بی‌نیاز از معرفی‌اند و اگر کسی بگوید: رفتیم و چیزی در آنجا نیافتیم به حسب ظاهر باید گفت: از روی اعتقاد صحیح نرفته است؛ یا برای امتحان رفته یا همین طوری رفته است به هر حال بهترین معرّف این مکان‌ها‌، خودشان هستند

شیطان بعد از چند هفته باز گشت پرسیدند.که چی شد چی کار تونستی بکنی....اصلا کاری کردی؟

شیطان لبخندی زد سپس با صدای بلند خندید و گفت امان از دست این شیعه های نااگاه

گفتند منظورت چیست ؟

گفت.....مگر نمیبینید امامشان با چه سوزی گریه میکند .....گریه ی امامشان را نمی بینید؟!

.

.

.

.

واقعا خجالت داره

مراقب چشمانتان باشید, دروغ نگید,و نماز بخوانید. با این سه کار خودتونو از همه گناهان موجود دور میکنید.......

واقعا که ...واقعا شما شیعه دوازده امامی هستید...

از اهل تشیع بعید است این کار ها......

امام زمان از کار های دیگران ناراحت نمی شود .اما شما که شیعه ی امام علی هستید چرا!ناراحت میشود شدیدا...

خواهرانم به گفته ی یکی از دوستان زیارت مستحب

                      ..............

است اما حجاب  ...واجب....

                      ..............

تاریخچه اعتقاد به امام دوازدهم و غیبت

شیعه

عقاید
اصول	توحید • نبوت • معاد یا قیامت عدل • امامت
فروع	نماز • روزه • خمس • زکات • حج • جهاد • امر به معروف و نهی از منکر • تولی • تبری
عقاید برجسته	مهدویت: غیبت (غیبت صغری، غیبت کبرا)، انتظار، ظهور و رجعت • بدا • شفاعت و توسل • تقیه • عصمت • مرجعیت، حوزه علمیه و تقلید • ولایت فقیه • متعه • شهادت ثالثه • جانشینی محمد • نظام حقوقی
شخصیت‌ها
چهارده معصوم	محمد • علی • فاطمه • حسن • حسین • سجاد • باقر • صادق • کاظم • رضا • جواد (تقی) • هادی (نقی) • حسن (عسکری) • مهدی
صحابه	سلمان فارسی • مقداد بن اسود • میثم تمار • ابوذر غفاری • عمار یاسر • بلال حبشی • جعفر بن ابی‌طالب • مالک اشتر • محمد بن ابوبکر • عقیل • عثمان بن حنیف • کمیل بن زیاد • اویس قرنی • ابوایوب انصاری • جابر بن عبدالله انصاری • ابن عباس • ابن مسعود • ابوطالب • حمزه • یاسر • عثمان بن مظعون • عبدالله بن جعفر • خباب بن ارت • اسامه بن زید • خزیمة بن ثابت • مصعب بن عمیر • مالک بن نویره • زید بن حارثه زنان: فاطمه بنت اسد • حلیمه • زینب • ام کلثوم بنت علی • اسماء بنت عمیس • ام ایمن • صفیه بنت عبدالمطلب • سمیه
علما	روحانیان شیعه
مکان‌های متبرک
مکه و مسجد الحرام • مدینه، مسجد النبی و بقیع • بیت‌المقدس و مسجدالاقصی • نجف، حرم علی بن ابی‌طالب و مسجد کوفه • کربلا و حرم حسین بن علی • کاظمین و حرم کاظمین • سامرا و حرم عسکریین • مشهد و حرم علی بن موسی الرضا دمشق و زینبیه • قم و حرم فاطمه معصومه  • شیراز و شاه چراغ • آستانه اشرفیه و سید جلال‌الدین اشرف • ری و شاه عبدالعظیم مسجد • امامزاده • حسینیه
روزهای مقدس
عید فطر • عید قربان (عید اضحی) • عید غدیر خم • محرّم (سوگواری محرم)، تاسوعا، عاشورا و اربعین)  • عید مبعث • میلاد پیامبر • تولد ائمه  • ایام فاطمیه
رویدادها
رویداد مباهله • غدیر خم • سقیفه بنی‌ساعده • فدک • رویداد خانه فاطمه • قتل عثمان • نبرد جمل • نبرد صفین • نبرد نهروان • واقعه کربلا • مؤتمر علماء بغداد • حدیث ثقلین • اصحاب کسا • آیه تطهیر • شیعه‌کُشی
کتاب‌ها
قرآن • نهج‌البلاغه • صحیفه سجادیه کتب اربعه: الاستبصار • اصول کافی • تهذیب الاحکام • من لایحضره الفقیه مصحف فاطمه • مصحف علی • اسرار آل محمد وسائل‌الشیعه • بحارالانوار • الغدیر • مفاتیح‌الجنان تفسیر مجمع‌البیان • تفسیر المیزان • کتب شیعه
شاخه‌ها
دوازده‌امامی (اثنی‌عشری) • اسماعیلیان • زیدیه • غلاه
منابع اجتهاد
کتاب (قرآن) • سنت (روایات پیامبر و ائمه) • عقل • اجماع
ن ب و

یک دیدگاه رایج در میان پژوهندگان تاریخ تشیع آن است که باور به تعداد ائمه (دوازده امام) و اینکه امام دوازدهم همان مهدی موعود است، بطور تدریجی در میان شیعیان تکامل یافته‌است.^{[۹۹][۱۰۰][۱۰۱][۱۰۲]} در مقابل جاسم حسین می‌گوید طبق شواهد احادیثی مبنی بر آنکه امام دوازدهم همان قائم موعود خواهد بود پیش از سال ۲۶۰ ق. مطرح بوده است.^[۱۰۳]

در خصوص روند شکل‌گیری اعتقادات شیعه دوازده امامی، به گفتهٔ امیرمعزی، منابع دورهٔ حیرت، بحران عمیقی را نشان می‌دهد. بررسی منابع این دوران شک و ابهام عمیق شیعیان در مورد تعداد امام‌های شیعه و حتی موضوع غیبت را نشان می‌دهد.^[۱۱] ابوجعفر برقی (وفات ۲۸۰ ق /۸۸۷ یا ۸۹۳ میلادی)، در فصل اول کتابش، که اختصاص به تفسیرهای مختلف از اعداد دارد، به اعداد ۳ تا ۱۰ می‌پردازد، اما در مورد عدد ۱۲ چیزی نمی‌گوید. یا هم عصر او صفار قمی (۲۹۰ ه. ق. / ۹۰۲ م). در کتابش بصائر الدرجات تنها ۵ حدیث از میان دو هزار حدیث کتابش، در مورد تعداد امامان به امام دوازدهم اشاره می‌کند و هیچ اشاره‌ای به غیبت نمی‌کند. چند دهه بعد ابن‌بابویه (۳۰۶ تا ۳۸۱ ه. ق. / ۹۲۳ تا ۹۹۱ م).، معروف به شیخ صدوق، احادیثی زیادی در مورد عدد دوازده و در میان آن در مورد دوازده امام نقل می‌کند.^[۱۱] ایتان کولبرگ^{[یادداشت ۳]} نیز آثار نویسندگان امامیهٔ هم عصر وفات حسن عسکری (مثال ابن برقی و صفار قمی) را بررسی می‌کند و چنین بیان می‌کند که «نبود عقاید خاص شیعه دوازده امامی در این آثار، احتمالاً به این معنا می‌باشد که اعتقاد به دوازده امام تا آن زمان هنوز جزء اصول اعتقادی امامیه درنیامده بود».^[۱۰۴] به نوشته امیرمعزی برای اولین بار اشاره به دو غیبت امام دوازده را در آثار ابوسهل نوبختی می‌بینیم که به قول او دومی از اولی سخت‌تر است. از او دو نظریه در مورد امام غایب در منابع متاخر ذکر شده‌است. یکی اینکه امام دوازدهم مرده‌است و فرزند او از دیدگان پنهان شده‌است و امامت از این فرزند به فرزند بعدی منتقل می‌شود تا زمانی که امام خود را بر مسلمانان علنی نماید. دیگر آنکه وجود او بصورتی روحانی باقی‌مانده‌است. به نوشتهٔ امیرمعزی هیچکدام از این دو تئوری در اعتقادات متاخرتر شیعه ادامه پیدا نکرده‌است.^[۱۱] به گفته وی تنها از زمان شیخ کلینی بود که اعتقاد به وجود امام دوازده در منابع شیعه به تواتر به چشم می‌خورد. پذیرش این دیدگاه در ابتدا با مقاومت بسیاری از سوی خود شیعیان مواجه شد. در مقدمهٔ کتاب الغیبة (تألیف حدود ۳۳۳ تا ۳۴۲ ق). به قلم ابن ابی زینب نعمانی (وفات ۳۶۰ ق).، نویسنده تأسف می‌خورد که اکثریت شیعیان امام دوازدهم را نمی‌شناسند و حتی وجود او را قبول ندارند. ابن بابویه (شیخ صدوق) مشاهدات مشابهی دارد هنگامی که او با سیل سؤالات شیعیان خراسان مواجه شده بود که از هویت امام دوازدهم می‌پرسیدند.^[۱۱]

در این زمان محدثان شیعه سعی در اثبات وجود امام شیعه و برطرف کردن شک موجود در میان شیعیان نمودند.^{[۱۰۵][۱۰۶]} به نوشته مدرسی از راویان سنّی حدیث، گفتاری منسوب به پیامبر رسیده است که بر اساس آن دوازده خلیفه پس از او خواهند بود که همگی از قبیله قریش هستند. این گفتار خیلی پیشتر از غیبت امام دوازدهم شیعیان در سال ۲۶۰ هجری رواج داشته است. بطور قطع این حدیث هم در زمان امویان و در حمایت از مشروعیت ایشان و هم در زمان جنبش‌های ضد اموی برسر زبان‌ها بود (به‌گفته سید حسین مدرسی محدثان شیعه حتی حدیث دوازده خلیفه را حدیثی ضد شیعی می‌دانستند و آنرا «بایکوت» کرده‌بودند). بنابرین هیچ‌کس نمی‌تواند ادّعا کند که این گفتار به هیچ عنوان نوشته امامیه در دوران پس از غیبت بوده باشد. در واقع هیچ شاهد مکتوبی از دهه‌های آخر سده سوم هجری وجود ندارد که نشان دهد این گفتار هیچ‌گاه توجه راویان شیعه حدیث را جلب کرده بوده یا کسی در جامعه شیعه فکر کرده باشد که این حدیث می‌توانسته مربوط به آنها بوده باشد. تا حدود سال ۲۹۵ هجری که شیعیان دنباله‌رو انتظار داشتند امامت تا آخرالزمان ادامه پیدا کند و تعداد امامان را بیش از این می‌دانستند، در ابتدا توجهی به این حدیث نمی‌کردند. شیعیان در این زمان متوجه «حدیث دوازده خلیفه» شدند. از این زمان بود که محدثان شیعه آنقدر حدیث در مورد دوازده بودن تعداد امامان یافتند که خود مبنای کتاب‌های مستقلی در این باب شد.^[۱۰۷] ایتان کولبرگ با ذکر این مطلب که تمایل به عدد دوازده جایگاه ویژه‌ای در تمدن‌های باستانی داشته‌است می‌نویسد. احتمالاً روایات تورات و انجیل در مورد «دوازده قبیلهٔ بنی‌اسرائیل» و «دوازده حواریون عیسی»، ریشهٔ ترجیح اسلامی برای نسبت دادن عدد دوازده بر شمار رهبران بوده‌است. به عنوان مثال از واژه «نقبا» نه فقط برای ۱۲ قبیله بنی‌اسرائیل (اشاره شده در قرآن)، بلکه برای دوازده نمایندهٔ پیامبر در اهالی مدینه یا دوازده رهبری که قیام عباسیان علیه امویان را رهبری کردند نیز استفاده شده‌است. یا یکی از غلات شیعه به نام ابومنصور عجلی (اعدام در سال ۱۲۱/۷۳۸) خود را ششمین پیامبر از سلسله ۱۲ پیامبری معرفی کرد که آخرین آنها «قائم» خواهد بود.^[۱۰۸] به هر حال اشارات زیادی در تورات و انجیل در حمایت از اینکه عدد دوازده، عدد مربوط به تعداد «مؤمنان برگزیده» است وجود دارد (هر چند به همین میزان، اشارات زیادی در مکاشفه یوحنا در حمایت اینکه عدد ۴ یا ۷ تعداد برگزیدگان است وجود دارد).^[۱۰۹]

به نوشته ساشادینا دغدغهٔ اصلی بزرگان شیعه در این زمان اثبات وجود واقعی فرزند حسن عسکری و معرفی او به عنوان امام غایب به شیعیان بود. با کوشش‌های شماری از متکلمان و محدثان شیعه امامی مانند ابوسهل نوبختی (و. ۹۲۳ م).، ابوجعفر ابن قبه (وفات حدود ۳۱۹ ق).، کلینی (و. ۳۲۹ ه. ق. / ۹۴۱ م).، نعمانی و بخصوص ابن بابویه (و. ۳۸۱ ه. ق. / ۹۹۱ یا ۹۹۲ م). اثر ارزنده او کمال الدین که معمار و تبیین کنندهٔ نظریه امام غایب و دوران غیبت و ظهور منجی بخش امام غائب است، این هدف حاصل آمد.^[۱۱] در این زمان کلینی در احادیث باب غیبت کتاب اصول کافی، که در خلال این دوره گردآورده‌بود، به موضوع غیبت و علت آن پرداخته‌است.^[۱۱۰] بخصوص نعمانی در کتاب الغیبه به تبیین نظریهٔ غیبت از طریق احادیث پرداخت و او برای نخستین بار اصطلاحات «غیبت صغری» و «غیبت کبری» را به کار برد.^[۱۱۱] پس از وی ابن بابویه (و. ۹۹۱-۹۹۲) در کتاب کمال الدین در خصوص گردآوری احادیث مربوط به امام دوازدهم و غیبت وی کوشید.^[۱۱۲] به گفتهٔ عبدالعزیز ساشادینا^{[یادداشت ۴]} در فاصله زمانی نوبختی و هنگامی که شیخ مفید (و. ۴۱۳ ه. ق. / ۱۰۲۲ م). مطالب خود را دربارهٔ امام دوازدهم ارائه داد، موضوع جانشینی حسن عسکری در بین شیعیان امامی جا افتاده بود.^[۱۱۳] به هر شکل، تا سالهای پایانی غیبت صغری، مصادف با دهه سی و چهل قرن دهم میلادی اکثریت شیعه امامیه، امامت امام دوازدهم از نسل حسن عسکری را پذیرفته بودند.^[۱۱۴]

به گفتهٔ سعید امیر ارجمند اعتقاد به غیبت در نزد شیعیان، در میان مجموعه عقایدی بود که از کیسانیه وارد شیعه شد. با این حال وی تأثیر واقفیّه (که بر امامت موسی کاظم توقف کردند) را در پذیرش ایده غیبت توسط شیعه امامیه مهم تر می‌داند. اولین نوشته‌های کلامی در زمینه غیبت را حدود سی سال پس از مرگ حسن عسکری و در آثار ابوسهل نوبختی و ابن قبه رازی می‌توان یافت. این دو که تمایلات معتزله داشتند به جای اتکا به احادیث راه حلی کلامی را برای نظریه غیبت بر گزیدند. ایده‌ای که در وضعیت بحران از نو واقفیان به عاریت گرفته‌شده‌بود.^[۱۱۵] به نوشته پوناوالا آثار بجا مانده از آن زمان شیعه چنین می‌نمایاند که شیعیان در ابتدا پیش‌بینی نمی‌کردند که غیبت امام غایبشان مدت زیادی ادامه داشته‌باشد. اما زمانی که غیبت امام شیعیان طولانی شد و حجت بن حسن ظهور نکرد، شیعیان بتدریج امام پنهان را همان مهدی موعود پنداشتند. از حدود سال ۲۹۵ ه. ق. /۹۰۸ م. بود که شیعیان متوجه شدند که اوضاع غیرعادی‌تر از چیزی است که در ابتدا می‌پنداشتند و امام حاضری در آینده نزدیک وجود نخواهد داشت و نیز پرسش در مورد تعداد قطعی امامان مورد بحث شیعیان قرار گرفته‌است. از این زمان است که حدیث‌هایی مبنی بر اینکه «تعداد امامان دوازده نفر می‌باشد» بر سر زبان‌ها افتاد.^[۱۱۶] به نوشتهٔ ورنا کلم^{[یادداشت ۵]} مرگ علی بن محمد سمری (۳۲۹ ق).، آخرین نائب امام غایب، و آغاز دورهٔ غیبت کبری بار دیگر حیرت را در میان شیعیان برانگیخت. آنها نهایتاً در سدهٔ پنجم به تبیینی عقلی در کلام شیعه از غیبت امام دست یافتند.^[۲۷] در این زمان علمای شیعه با رویکرد کلامی به تبیین نظریه غیبت برخاستند.^[۱۱۷] متکلمان از جمله شیخ مفید (و. ۴۱۳ ه. ق. / ۱۰۲۳ م). و شاگردانش بخصوص سید مرتضی (۱۰۴۴-۱۰۴۵) به تدوین نظریات کلامی امامت جهت تبیین ضرورت وجود امام زنده در شرایط غیبت پرداختند

امام شیعه

محمد بن حسن
نقش	امام دوازدهم شیعه
نام	محمد بن حسن
کنیه	ابوالقاسم، احمد و ...[۱]
لقب(ها)	حجت، مهدی، قائم، بقیة‌الله، حجة‌الله، صاحب‌الزمان، المنتظَر، غائب، صاحب‌الأمر، ولی عصر، منصور، منتقم و ...[۲]
زادروز	نیمهٔ شعبان سال ۲۵۵ یا ۲۵۶ هـ. ق. (۸۶۹ م).[۳][۴] برابر با دوشنبه، ۸ مرداد ۲۴۸ شمسی (سال کبیسه)
زادگاه	سامرا[۵]
پدر	حسن عسکری
مادر	نرجس خاتون یا صیقل
طول عمر	پیش از امامت: ۲۵۵ یا ۲۵۶(قمری) –۲۶۰ ه. ق. (به اعتقاد شیعه دوازده امامی) [۶] دوران امامت: غیبت صغری، ۶۹ سال: ۲۶۰–۳۲۹ ه. ق. (به اعتقاد شیعه دوازده امامی)[۷] غیبت کبری، از سال ۳۲۹ ه. ق. تاکنون (به اعتقاد شیعه دوازده امامی)[۸]
علی • حسن • حسین سجاد • محمد باقر • جعفر صادق موسی کاظم • رضا • جواد هادی • حسن عسکری • مهدی

برای مشاهدی مقاله به ادامه مطلب بروید ....واقعا خوبه

قرآن می فرماید: "هر نفسی مرگ را می چشد".  [1]طبق این آیه که بیان کننده سنت الاهی در باره همۀ مخلوقات است، امام زمان (ع) نیز پس از برقراری عدالت جهانی و ایجاد حکومت جهانی از این دنیا می روند. اما آیا به مرگ طبیعی یا به شهادت؟ از دسته‌ای روایات استفاده می‌شود که آن حضرت به مرگ طبیعی از دنیا می‌رود. روایات زیر از آن جمله‌اند:
1. ام سلمه از پیامبر خدا (ص) چنین نقل می‌کند:
مهدی از خاندان من و از فرزندان فاطمه است.... او در میان مردم به سنت پیامبرشان عمل می‌کند، پس هفت سال درنگ می‌کند و آن گاه از دنیا می‌رود و مسلمانان بر او نماز می‌گزارند.[2]
2. در روایتی که در تفسیر آیه شریفه: "ثُمَّ رَدَدْنا لَکُمُ الْکَرَّةَ عَلَیهِم"‏[3]؛ پس از [چندی] دوباره شما را بر آنان چیره می‌کنیم،  از امام صادق (ع) نقل شده چنین آمده است:
[منظور] خروج [امام] حسین(ع) با هفتاد تن از یارانش [در زمان رجعت است] در حالی که کلاه‌خودهای زرینی که دو رو دارد بر سر دارند و اعلام کنندگانی به مردم برسانند: این حسین است که خارج شده است، تا آن جا که مؤمنان هیچ شک و تردید درباره او نکنند و بدانند که او دجّال و شیطان نیست، و او است حجّت قائم [به حق] در میان شما و چون معرفت به این که آن حضرت همان حسین (ع) است در دل‌های شیعیان استقرار یافت، حضرت حجّت را مرگ فرا می‌رسد و کسی که آن جناب را غسل می‌دهد و کفن و حنوط می‌کند و به خاک می‌سپارد همان حسین [بن علی](ع) خواهد بود. جز وصی و امام هیچ کس متصدّی [کار کفن و دفن] وصی نشود.[4]
3. در روایت دیگری نیز امام صادق (ع) در پاسخ به این پرسش که اولین کسی که به دنیا رجعت خواهد کرد چه کسی است می‌فرماید: [امام] حسین (ع) در پی قائم (ع) خروج می‌کند... حسین (ع) به همراه آن گروه از یارانش که با او به شهادت رسیدند، به پیش می‌آید در حالی که هفتاد پیامبر او را همراهی می‌کنند، آن گونه که به همراهی موسی بن عمران فرستاده شدند. قائم (ع) انگشتر خود را به او واگذار می‌کند. پس حسین (ع) نخستین کسی است که عهده‌دار غسل و کفن و حنوط آن حضرت می‌شود و ایشان را در قبر خود قرار می‌دهد.[5]
از دسته ا‌ی دیگری از روایات استفاده می‌شود که آن حضرت به شهادت خواهند رسید:
1. از امام حسن مجتبی (ع) روایت شده است: "به خدا سوگند، پیامبر خدا با ما پیمان بسته است که این امر [امامت] را دوازده‌ تن امام از فرزندان علی و فاطمه به دست خواهند گرفت و هیچ کدام از ما نیست، مگر این که مسموم یا کشته می‌شود".[6]
2. امام صادق (ع) نیز در این باره می‌فرماید: "به خدا قسم هیچ‌یک از ما نیست، مگر این که کشته شده و به شهادت می‌رسد.[7]
3. از امام رضا (ع) نیز مشابه همین تعبیر، روایت شده است.[8]
با توجه به این دو دسته روایات اظهار نظر صریح و قطعی در مورد چگونگی وفات امام‌مهدی (ع) مشکل به نظر می‌رسد.
اما با توجه به این که رابطه بین مرگ و شهادت عموم و خصوص مطلق است، یعنی مرگ اعم از مردن طبیعی و شهادت است و شهادت نیز نوعی از مرگ است نه خارج ار آن، از این رو می توان روایات دستۀ اول را حمل بر شهادت نمود و تعارض ظاهری را رفع نمود چون روایات دستۀ اول در مقام بیان اصل مرگ هستند نه کیفیت آن.
پس با فرض این که آن حضرت به شهادت برسند قاتل ایشان کیست؟ در کتاب إلزام الناصب به نقل از برخی از علما عبارتی نقل شده است که قاتل آن حضرت این گونه معرفی شده است: "هنگامی که هفتاد سال [حکومت حضرت] حجّت به پایان رسید، مرگ به سراغ او می‌آید. زنی از «بنی تمیم» به نام «سعیده» که ریشی چون مردان دارد، از بالای پشت بام هاون سنگی به سوی آن حضرت که در حال گذشتن از آن مسیر است پرتاب می‌کند و او را می‌کشد. پس از درگذشت آن حضرت. [امام] حسین (ع) عهده‌دار به خاک سپاری او می‌شود. [9]
شهید سید محمد، محمد صادق، صدر نقدها و اشکالات متعددی بر این سخن وارد دانسته[10] ازجمله می‌نویسد: این متن اساساً قابلیت اثبات موضوع [شهادت حضرت] را ندارد؛ زیرا روایت نقل شده از یکی معصومین نیست، بلکه از بعضی از علما که ما نمی‌دانیم کیست، نقل شده است. حتی اگر این متن ـ چنان که از ظاهر آن برمی‌آید ـ اشاره به مضامین برخی روایات داشته باشد، تبدیل به روایت مرسلی می‌شود که نه سند آن مشخص است و نه امامی که از او روایت شده است. افزون بر این که سند روایات یاد شده معمولاً ضعیف است و مضامین آنها دور از ذهن است به گونه‌ای که نمی‌توان با آنها چیزی را ثابت کرد.[11]
پس از امام زمان (ع) و برقراری حکومت واحد جهانی به وسیله ایشان رجعت اتفاق خواهد افتاد. رجعت به این معنا است که پس از ظهور امام زمان (ع) برخی از جمله برخی از ائمه زنده می شوند. در روایات ما به رجعت برخی از پیامبران؛ مانند حضرت عیسی و برخی از ائمه؛ مانند امام حسین (ع) و برخی از اصحاب پیامبر اکرم (ص) و ائمه (ع) ؛ مانند سلمان فارسی، مقداد، جابر بن عبد الله انصاری، مالک اشتر و مفضل تصریح شده است. اصل رجعت از عقاید شیعیان است که روایات زیادی درباره آن وارد شده است تا آن جا که برخی مانند علامه مجلسی قائل به تواتر[12] این روایات شده اند.[13]

یکی از دوستام به دمن گفت = ببین !یعنی ما نمی تونیم عضو 313 نفر باشیم .

دوست بغل دستیم پا شد گفت برادر ما نتونستیم از اون 20 میلیون زائر امام حسین ببشیم .

حالا می خوایم عضو 313نفر مومن واقعی باشیم.

.

.

.

مسلمان بودن خیلی راحت است.(الله اکبر .اشهد ان لا اله الا الله. محمد رسول الله . علی ولی الله)

بیا! مسلمان شدی.

.

.

این مومن ای/

این مومن بودنه که خیلی سخته!...

یا مهدی مددی

سوال 1=خوابم زیاد ونمازم را در اخرین دقایق می خوانم چه چاره ای بکنم؟

جواب کم اب بخور.

سوال2=نماز برایم مانند جریمه دادن است چه کنم ؟

جواب=زیاد بگو..وربک الغنی ذولرحمه ..(وپروردگارت بی نیاز ورحمتگر است)

سوال 3=برای رفع تنبلی وکسالت در عبادات چه باید کرد؟

جواب=در اوقات نشاط مشغول به عبادت مستحبه شوید ودر اوقات کسالت اقتصار بر واجبات نمایید.

سوال4=برای یاد محبت به حضرت ولی عصر چه کنیم؟

جواب=گناه نکنید ونماز را در اول وقت بخوانید.

سوال5=چه کنیم تا نماز صبحمان قضا نشود؟

جواب=کسی که باقی نماز ها را در اول وقت بخواند خدا اورا برای نماز صبح بیدار خواهد کرد

سوال 6=برای دوری از ریا چه باید کرد؟

جواب=با عقیده کامل بگویید لاحول ولا قوه الا بالله العلی العظیم

مهدی(ع) در منابع شیعه
اخبار و روایات فراوانی از پیامبر اسلام(ص) و هر یک از امامان-¬¬¬¬¬علیهم السلام- دربارۀ تولد، غیبت، ظهور و قیام جهانی و سایر ویژگیهای حضرت(ع)، خصوصیات و ویژگیهای او- از قبیل اینکه: او از خاندان پیامبر(ص)، از فرزندان فاطمه(س) و از نسل حسین(ع) است و با قیام جهانی خویش زمین را پر از عدل و داد خواهد کرد- پیشگویی شده است.
ما نخست به تعداد روایات وارد شده از ائمه شیعه دربارۀ حضرت مهدی(ع) و نیز اسامی کتبی که علمای این مذهب مستقلاً دربارۀ آن حضرت نوشته اند، اشاره می کنیم. سپس روایات رسیده از پیامبر اسلام(ص) از طریق اهل سنت و نیز کتب آنها را در این باره مورد بررسی قرار می دهیم:
1- امیر مؤمنان(ع)- 51 حدیث
2- امام حسن(ع)- 5 حدیث
3- امام حسین(ع)- 14 حدیث
4- امام سجاد(ع)- 11 حدیث
5- امام باقر(ع)- 63 حدیث
6- امام صادق(ع)- 124 حدیث
7- امام کاظم(ع)- 6 حدیث
8- امام رضا(ع)- 19 حدیث
9- امام جواد(ع)- 6 حدیث
10- امام هادی(ع)- 6 حدیث
11- امام حسن عسکری(ع)-22 حدیث
به عنوان نمونه به نقل چند حدیث اکتفا می کنیم:
الف- امیر مؤمنان حضرت علی(ع) می فرمایند: پیامبر اسلام فرمود: عمر جهان به پایان نمی رسد مگر آنکه مردی از نسل حسین امور امت مرا در دست می گیرد و دنیا را پر از عدل می کند همچنانکه پر از ظلم شده است.
از حضرت علی(ع) در نهج البلاغه سخنان متعددی در این زمینه نقل شده است. از آن جمله می فرمایند: دنیا همچون شتر چموشی که از دوشیدن شیرش جلوگیری می کند، پس از چموشی، به ما روی می آورد. خداوند می فرماید: « ما می خواهیم به مستضعفان زمین نعمت بخشیم و آنان را پیشوایان و وارثان زمین قرار می دهیم.»
ب- حسین بن علی(ع) می فرمایند: اگر از عمر دنیا تنها یک روز باقی مانده باشد، خداوند آن روز را آنقدر طولانی می کند تا آنکه مردی از نسل من قیام می کند و دنیا را پر از عدل و داد می کند چنانچه از ظلم وستم پر شده است. از رسول خدا شنیدم چنین می فرمود.
ج- امام جواد(ع) به عبدالعظیم حسنی-س- فرمود:
قائم ما همان مهدی منتظر است که در زمان غیبت باید در انتظارش بود و در زمان ظهور باید اطاعتش نمود. او سومین فرزند من خواهد بود. سوگند به آن خدایی که محمد را به پیامبری برگزید و امامت را ویژۀ ما خاندان قرار داد، اگر از عمر دنیا جز یک روز نمانده باشد، خدا آن روز را طولانی می گرداند تا مهدی ظاهر شود و زمین را از عدل و داد پر کند چنانچه از ظلم و ستم پر شده است. خداوند متعال کار وی را یک شَبه اصلاح می کند، چنانکه کار موسی کلیم الله را در یک شب اصلاح فرمود؛ او رفت تا برای همسرش آتش بیاورد اما با منصب نبوت و رسالت برگشت.
امام جواد(ع) سپس فرمودند: بهترین اعمال شیعیان ما، انتظار ظهور و قیام اوست.
**

خداوند سرنوشت هیچ قومی را تغییر نمیدهد مگر آنکه خودشان بخواهند 

قرآن کریم

119 علامت ظهور مهدی(عج) 

وقت ظهور آن حضرت معلوم نیست و مطابق روایات کسانی که وقت ظهور را تعیین کنند دروغگو شمرده شده اند.و در روایات نشانه های فراوانی به عنوان علائم ظهور آمده است که مربوط به مدت اندکی قبل از ظهور و مربوط به آستانه و آغاز ظهور است.این نشانه ها بسیار زیاد است که که جامع ترین آنها این است که هرج و مرج در همه دنیا مشهود میشود.سراسر جهان پر از ظلم و جور و فساد میشود به طوری که در هر انقلابی معمولآ ظلم و فساد قبل از آن باعث انقلاب میگردد.این موضوع در ضمن یک روایت جامع به طور مشروح بیان شده و امام صادق آن را در 119 ماده بیان نموده است و اینک ترجمه روایت

1-هرگاه دیدی حق بمیرد و طرفدارانش نابود شوند

2- ودیدی ظلم همه جا را فرا گرفت

3- ودیدی قرآن فرسوده شده و درست معنی نمیشود

4- ودیدی دین همچون ظرف،توخالی و بی محتوا شده است

5- ودیدی طرفداران حق بر طرفداران باطل فائق شدند

6- ودیدی کارهای بد آشکار شده و از آن نهی نمیشود و بدکاران بازخواست نمیشوند

7- ودیدی چنان فسق و فجور آشکار شده که مردان به مردان و زنان به زنان اکتفا کنند

8- ودیدی افراد با ایمان سکوت کرده و سخنانشان را نمی پذیرند

9- ودیدی شخص بد کار دروغ گوید و کسی دروغ و نسبت ناروای او را رد نمی کند

10- ودیدی بچه ها بزرگان را تحقیر کنند

11- ودیدی بد کار را ستایش کنند و او شاد شود و سخن بدش به او بر نگردد

12- ودیدی قطع پیوند خویشاوندی شود

13- ودیدی نوجوانان پسر همان کنند که زنان کنند

14- ودیدی زنان با زنان ازدواج نمایند

15- ودیدی ستایش دروغین از اشخاص زیاد شود

16- ودیدی انسانها اموال خود را در راه غیر خدا مصرف میکنند و کسی مانع نمی شود

17 ودیدی افراد با دیدن کار و تلاش نامناسب موءمنین به خدا پناه میبرند

18- ودیدی همسایه به همسایه خود آزار رساند و از آن جلوگیری نشود

19- ودیدی کافر به خاطر سختی موءمن شاد است

20- ودیدی شراب را آشکارا می آشامند و برای نوشیدن آن کنار هم میشنشینند و از خداوند متعال نمی ترسند

21- ودیدی کسی که امر به معروف می کند خوار و ذلیل است

22- ودیدی آدم بدکار در آنچه آن را خداوند دوست نیدارد نیرومند و مورد ستایش است

24- ودیدی راه نیک بسته و راه بد باز است

25- ودیدی خانه کعبه تعطیل شده و تعطیلی آن ادامه پیدا کند

26- ودیدی انسان به زبان میگوید ولی عمل نمی کند

27- ودیدی مردان از مردان و زنان از زنان لذت می برند

28- ودیدی زندگی مرد از راه لواط و زندگی زن از راه زنا تامین میگردد

29- ودیدی زنان همچون مردان برای خود مجالس نا مشروع تشکیل میدهند

30- ودیدی در میان فرزندان عباسیان کارهای زنانگی به وجود می آید

31- ودیدی زن برای زنا با مردان با شوهر خود همکاری و کمک میکند

32- ودیدی بیشترین مردم و بهترین خانه هایی را که زنان را بر بدکاری کمک میکنند

33- ودیدی موءمن خوار و ذلیل شمرده شود

34- ودیدی بدعت و زنا آشکار شود

35- ودیدی مردم به شهادت ناحق اعتماد کنند

36- ودیدی حلال حرام شود و حرام حلال گردد

37- ودیدی دین بر اساس میل اشخاص معنا گردد و کتاب خدا و احکامش تعطیل گردند

38- ودیدی جرئت بر گناه آشکار شود و کسی برای انجام آن منتظر تاریکی شب نباشد

39- ودیدی موءمن نتواند نهی از منکر کند مگر در قلبش

40- ودیدی ثروت بسیار زیاد در راه خشم خدا خرج گردد

41- ودیدی سردمداران به کافران نزدیک شوند و از موءمنان دور شوند

42- ودیدی والیان در قضاوت رشوه بگیرند

43- ودیدی پست های مهم والیان بر اساس مزایده است نه بر اساس شایستگی

44- ودیدی مردم را از روی سوء ظن یا تهمت بکشند

45- ودیدی مرد به خاطر همبستری با همسران خود مورد سرزنش قرار گیرد

46- ودیدی مرد از بدکارگی همسرش نان میخوردا

47- ودیدی زن به شوهرش خرجی میدهد

48- ودیدی مرد همسر و کنیزش را کرایه میدهد و به غذای پست این راه خشنود است

49- ودیدی سوگندهای دروغ به خدا زیاد گردد

50- ودیدی آشکارا قمار بازی میشود

51- ودیدی مشروبات الکلی به طور آشکار و بدون مانع خرید و فروش میشود

52- ودیدی زنان مسلمان خود را به کافر می بخشند
53- ودیدی کارهای زشت آشکار شده و هرکس از کنار آن میگذرد از آن مانع نمیشود

54- ودیدی مردم محترم به خاطر کسی که مردم از سلطنتش ترس دارند خوار گردند

55- ودیدی نزدیکترین مردم به فرمانداران آنانی هستند که به خاطر ناسزا گویی به ما خانواده عصمت ستایش شوند

56- ودیدی هرکس ما را دوست دارد او را دروغگو شمرده و شهادتش را قبول ندارند

57- ودیدی در گفتن سخن باطل و دروغ با همدیگر رقابت کنند

58- ودیدی شنیدن سخن حق بر مردم سنگین است ولی شنیدن سخن باطل آسان است

59- ودیدی همسایه از ترس زبان بد همسایه او را احترام می کند

60- ودیدی حدود الهی تعطیل شود و طبق هوی و هوس عمل شود

61- ودیدی مسجدها طلا کاری شود

62- ودیدی راستگوترین مردم نزد آنها مفتریان دروغگوست

63- ودیدی بدکاری آشکار شده و برای سخن چینی کوشش شود

64- ودیدی ستم و تجاوز شایع شده است

65- ودیدی غیبت سخن خوش آنها گردد و بعضی بعض دیگر را به آن بشارت دهند

66- ودیدی حج و جهاد برای خدا نیست

67- ودیدی سلطان به خاطر کافر شخص موءمن را خوار کند

68- ودیدی خرابی بیشتر از آبادی است

69- ودیدی معاش انسان از کم فروشی به دست می آید

70- ودیدی خونریزی آسان گردد

71- ودیدی مرد به خاطر دنیایش ریاست کند

72- ودیدی نماز را سبک شمارند

73- ودیدی انسان ثروت زیادی را جمع کرده ولی از آغاز تا آخرش زکاتش را نداده است

74- ودیدی قبر مرده ها را بشکافند و آنها را اذیت کنند

75- ودیدی هرج و مرج زیاد گردد

76-مرد روز خود را به مستی شب کند و شب خود را به همین منوال سپری کند و هیچ اهمیتی به مردم ندهد

77- ودیدی با حیوانات آمیزش شود

78- ودیدی مرد به مسجد و محل نماز می رود و وقتی بر میگردد لباس بر بدن ندارد و لباسش را دزدیده اند

79- ودیدی حیوانات همدیگر را بدرند

80- ودیدی دلهای مردم سخت و دیدگانشان خشک و یاد خدا برایشان گران است

81- ودیدی بر سر کسب های حرام آشکارا با هم رقابت کنند

82- ودیدی نمازخوان برای خودنمایی نماز می خواند

83- ودیدی فقیه برای دین فقه نم آموزد و طالب حرام ستایش گردد

84- ودیدی مردم در اطراف قدرتمندانند

85- ودیدی طالب حلال مذمت و سرزنش میشود و طالب حرام ستایش و احترام میگردد

86- ودیدی در مکه و مدینه کارهایی میکنند که خدا دوست ندارد و کسی از آن جلوگیری نمیکند و هیچ کس بین آنها و کارهای بدشان مانع نمیشود

87- ودیدی آلات موسیقی و لهو در مکه و مدینه آشکار شود

88- ودیدی مرد سخن حق گوید و امر به معروف و نهی از منکر کند و دیگران او را از این کار بر حذر دارند

89- ودیدی مردم به همدیگر نگاه میکنند (چشم و هم چشمی) و از مردم بد کار پیروی کنن

90- ودیدی راه نیک خالی و پیرو ندارد

91- ودیدی مرده را مسخره کنند و کسی برای او اندوهگین نشود

92- ودیدی سال به سال بدعت و بدیها بیشتر میشود

93- ودیدی مردم و جمعیت ها جز از سرمایه داران پیروی نکنند

94- ودیدی به فقیر چیزی دهند که برایش بخندند ولی در راه غیر خدا ترحم کنند

95- ودیدی علائم آسمانی آشکار شود و کسی از آن نگران نشود

96- ودیدی مردم مانند حیوانات در انتظار یکدیگر عمل جنسی به جا آورند و کسی لز ترس مردم از آن جلوگیری نکند

97- ودیدی انسان در راه غیر خدا بسیار خرج کند ولی در راه خدا از اندک هم مضایقه کند

98- ودیدی عقوق پدر و مادر رواج دارد و فرزندان هیچ احترامی برای آنها قائل نیستند و نزد فرزند از همه بدترند

99- ودیدی زن ها بر مسند حکومت نشینند و هیچ کاری جز خواسته آنها پیش نرود

100- ودیدی پسر به پدر نسبت دروغ بدهد و پدر و مادرش را نفرین کند و از مرگشان شاد شود

101- ودیدی اگر روزی بر مردی بگذرد و او در آن روز گناه بزرگی مثل بدکاری،کم فروشی،وزشتی انجام نداده ناراحت است

102- ودیدی قدرتمندان غذای عمومی مردم را احتکار میکنند

103- ودیدی اموال حق خویشان پیامبر(خمس)در راه باطل تقسیم گردد و با آن قمار بازی و شراب خوری شود

104- ودیدی به وسیله شراب بیمار را مداوا کنند و برای بهبودی بیمار آن را تجویز کنند

105- ودیدی مردم در مورد امر به معروف و نهی از منکر و ترک دین بی تفاوت و یکسانند

106- ودیدی سروصدای منافقان برپاست ولی سروصدای حق طلبان خاموش است

107- ودیدی برای نماز مزد میگیرند

108- ودیدی مسجدها پر است از کسانی که از خدا نترسند و غیبت هم میکنند

109- ودیدی شرابخوار مست پیش نماز مردم شود

110- ودیدی خورندگان اموال یتیمان ستوده شوند

111- ودیدی قاضیان بر خلاف دستور خداوند قضاوت کنند

112- ودیدی استانداران از روی طمع خائنان را امین خود قرار دهند

113- ودیدی فروانروایان میراث مستضعفان را در اختیار بد کاران از خدا بی خبر قرار دهند

114- ودیدی بر روی منبرها از پرهیزکاری سخن گویند ولی گویندگان آن پرهیزکار نیستند

115- ودیدی صدقه را با وساطت دیگران بدون رضای خدا و بخاطر درخواست مردم بهند

116- ودیدی به نماز اول وقت اهمیت ندهند

117- ودیدی هم و هدف مردم شکم و شهوتشان است

118- ودیدی دنیا به آنها روی کرده است

119- ودیدی نشانه های برجسته حق ویران شده است.

در این وقت خود را حفظ کن و از خدا بخواه که از خطرات گناه نجاتت بدهد

دوازده قرن است كه هر صبح و شام،طلوع و غروب خورشيد را نظاره مي كند

.صدها سال است كه بي صبرانه منتظر بيداري انسان ها به ويژه شيعيان و صدور فرمان الهي ظهور است

.تعجب اينجاست كه چرا بشر اورا نمي خواهد؟

چرا شيعيانش آن گونه كه بايد يادش نمي كنند و براي ظهورش دعا نمي كنند!؟

هیچ داری از دل مهدی خبر؟

گریه های هر شبش را تا سحر؟

او که ارباب تمام عالم است،

من بمیرم،

سر به زانوی غم است،

شیعیان!

مهدی غریب و بی کس است،

جان مولا معصیت دیگر بس است،

شیعیان!

بس نیست غفلت هایمان؟

غربت وتنهایی مولایمان؟

ما عبید و عبد دنیا گشته ایم،

غافل از مهدی زهرا گشته ایم،

من که دارم ادعای شیعه گی،

چه بگویم من به جز شرمندگی...؟

(( اللهم عجل لولیک الفرج ))

*چگونه می‌توانیم با امام زمان‌(عج)  خود رابطه داشته باشیم؟

بعضی از راه‌های ارتباط و توجه با امام عبارتند از:

الف) معرفت امام‌(ع)

هرچه شناخت انسان نسبت به امام بیشتر باشد، امکان ارتباط روحی با او، بیشتر است؛ زیرا وقتی بدانیم که امام حجت خدا بر زمین و آگاه به همه حالات است، همیشه خود را در محضر او حس می‌کنیم و همین سبب توجه قلبی بیشتر نسبت به آن بزرگوار است که منشا صلاح و اصلاح نفس انسان می‌شود.

امام مهدی‌(عج) فرموده است:

انا نحیط علما بانباءکم و لا یعزب عنا شیئا من اخبارکم

ما همه خبرهای شما را می دانیم  و هیچ چیز از شما بر ما پنهان نیست.

ب) توسل به آن حضرت

توسل یعنی برای رسیدن به هدف، از وسیله‌ای مناسب کمک بگیریم. در زندگی دنیا، مقصد ما خدا  و رضای اوست و برای رسیدن به این هدف، بهترین وسیله، انسان کامل است که نماینده خدا و حجت او و راهنمای بشر از سوی اوست و خداوند ما را به پیروی و هم‌راهی و توسل به امام دستور داده و فرموده: «و کونوا مع الصادقین» و طبق روایات فراوان مراد از صادقین، ائمه هدی(علیهم السلام) و آخرین آنها وجود مقدس امام مهدی‌(عج) است که باید به آن حضرت متوسل شویم و از او برای پیمودن راه مستقیم الهی کمک بخواهیم و خود را تحت تربیت و تعلیم او قرار دهیم.

از امام مهدی‌(عج) نقل شده که فرمودند:

ما ساخته شده و تربیت یافته خداییم و مردمان تربیت شده ما.[۱]

و از امام رضا‌(ع) نقل شده که فرمودند:

وقتی بلا و گرفتاری بر شما فرود آمد، به وسیله ما از خدا کمک بخواهید و این همان است که خداوند فرموده: «و برای خداست اسم های نیکو، خدا را به آن اسم ‌ها بخوانید».[۲]

ج) دعا برای فرج آن بزرگوار

دعا بهانه بسیار خوبی برای ایجاد رابطه با امام زمان‌(ع) و تقویت آن است. چه زیباست که ظهور مهدی‌(عج)  نهایت آرزوی یک مومن منتظر باشد و در همه جا و همه وقت برای تعجیل فرج او دعا کند؛ به این وسیله رابطه روحی عمیقی بین او و امامش برقرار می‌شود و تاثیر فراوانی در جنبه رفتاری او می گذارد و او را برای فرج آن حضرت آماده می‌کند. راستی کسی که شب و روز دغدغه فرج امام غایب خود را دارد و بزرگترین آرزویش ظهور مراد و محبوب اوست، به امام نزدیک‌تر است یا آن که حباب های فراوانی بر فکر و ذهن او قرار گرفته و آرزو‌های کوچک و بزرگ مادی، فکر و ذهنش را به خود مشغول کرده و تمام همت و اقدام او را در چارچوب همان آرزوها محصور کرده است؟!

امام مهدی‌(عج)  فرمودند:

اکثروا الدعاء بتعجیل الفرج فان ذلک فرجکم[۳]

برای تعجیل فرج زیاد دعا کنید؛ به راستی که فرج شما در آن است.

امام جمعه نجف گفت: هیچکس از زمان ظهور اطلاع ندارد، اما بنا بر روایات ممکن است اتفاقات اخیر در منطقه، نشانه های نزدیکی عصر ظهور امام زمان(ع) باشد.

حجت الاسلام و المسلمین سید صدرالدین قپانچی در جلسه شبانه خود با عنوان “امام مهدی درقرآن و سنت و علوم”ابراز داشت: بنا به بررسی های قواعد کلی قرآن و سنت و روایات شیعه و سنی، قبل از ظهور امام زمان(ع) حکومتی تاسیس می شود که زمینه ساز حکومت امام مهدی(ع) است.
وی ادامه داد: جهان شاهد اتفاقات زمینه ساز ظهور و طلیعه ها و مقدمات ظهور امام عصر(ع) است.

عضو ارشد مجلس اعلای اسلامی عراق گفت: اخیرا در عرستان برای شورشیان سوریه کمک های مالی جمع می کنند و آنها به دنبال یک جبهه درگیری طایفی هستند.
وی با اشاره به وجود مراقد مقدسه همچون مرقد حضرت زینب و حضرت رقیه علیهما السلام اظهار داشت: آنها با راه انداختن این لشکرکشی طایفی، نابودی شیعه و تخریب اماکن مقدس و مشاهد مشرفه را نیز دنبال می کنند.
امام جمعه نجف اشرف گفت: این اقدامات و موضع گیری ها آغاز یک درگیری و جنگ طایفی است که عراقی ها آن را به چشم دیده اند.

پروفسور هانری کربن استاد فلسفه در دانشگاه سوربُن(فرانسه) و مستشرق نامدار فرانسوی می گوید:

به عقیدۀ من مذهب تشیّع تنها مذهبی است که رابطۀ هدایت الهی را میان خدا و خلق برای همیشه نگه داشته است و بطور مستمر و پیوسته، ولایت را زنده و پابرجا می دارد.
مذهب یهود، نبوّت را که رابطه ای است واقعی میان خدا و عالم انسانی، در حضرت کلیم ختم کرده و پس از آن به نبوت حضرت عیسی(ع) و حضرت محمد(ص) اذعان ننموده و رابطۀ مزبور را قطع می کند. همچنین مسیحیان در حضرت مسیح(ع) متوقف شده اند. اهل سنت از مسلمانان نیز در حضرت محمد(ص) توقف کرده و با ختم نبوت در ایشان، دیگر رابطه ای میان خالق و مخلوق، موجود نمی دانند. تنها مذهب تشیع است که نبوت را با حضرت محمد(ص) ختم شده می داند، ولی ولایت را که همان رابطۀ هدایت و تکمیل می باشد، بعد از آن حضرت و برای همیشه زنده می داند.

کاش یک شب شمع بودم در شب تار بقیع
تا سحر می‌سوختم چون قلب زوار بقیع

کاش می‌شد مخفی از وهابیان سنگدل
می‌نهادم نیمه شب صورت به دیوار بقیع

قبه و قبر و رواق و خانه و گلدسته داشت
ای مدینه از چه ویران گشت آثار بقیع

نیست حق گریه‌اش بر چار قبر بی‌چراغ
زائری کز راه دور آید به دیدار بقیع

ماه، زائر، اختران، اشکند و گنبد، آسمان
صورت مهدی شده شمع شب تار بقیع

آب، خون و دانه اشک و ناله‌اش سوز جگر
هر که شد مرغ دل زارش گرفتار بقیع

گر زنان را نیست ره در این گلستان، غم مخور
شب که خلوت می‌شود زهراست، زوار بقیع

اینکه آثارش بوَد باقی میان دشمنان
دست حق بوده‌ست از اول نگهدار بقیع

گر به دقت بنگری بر این امامان غریب
می‌چکد پیوسته اشک از چشم خونبار بقیع

بس که آغوشش پر است از لاله‌های فاطمه
بوی جنت خیزد از دامان گلزار بقیع

حکم کسی که منکر امام زمان علیه السلام است چیست؟

امام زمان علیه السلام در بخشی از جواب های خود به پرسش های اسحاق بن یعقوب می فرمایند: « لیس بین الله عزوجل و بین أحد قرابه ، و من أنکرنی فلیس منی و سیله سبیل ابن نوح»

بین خداوند عز و جل و هیچ کس قرابت و خویشاوندی نیست و هر کس مرا انکار کند از من نیست و راه او راه فرزند نوح است.

این حدیث را روایتی که شیعه و سنی در کتب روایی خود آورده اند تایید می کند و آن اینکه: «مثَل اهل بیت من،مَثَل کشتی نوح است هر کس سوار بر آن شود نجات می یابد و کسی که از آن تخلف کند غرق خواهد شد»

یاران ایرانی امام مهدی (عج )

از روایات فهمیده می شود که تعداد قابل توجهی از سپاهیان مخصوص حضرت مهدی(علیه السلام) از ایران می باشند. که البته در روایات با تعابیر گوناگونی مانند طرفداران سلمان فارسی، اهل ری، اهل خراسان، قمی ها، اهل فارس و… از ایشان یاد شده است. چنانچه از امام باقر(علیه السلام) نقل شده است که فرمودند: نیروهایی با پرچم های سیاه که از خراسان قیام کرده اند در کوفه فرود می آیند و با آن حضرت بیعت می نمایند.(عقد الدرر، ص ۱۲۹)؛

یا این که فرموده اند: یاران قائم(علیه السلام) سیصد و سیزده نفرند و از فرزندان عجم می باشند.

(غیبت نعمانی، ص۳۱۵)
و بر اساس روایاتی دیگر در زمینه سازی عواملی که قبل از ظهور انجام می گیرد ایرانیان نقش اساسی دارند. در خطبه ای امیرمؤمنان(علیه السلام) در توصیف یاران امام عصر(علیه السلام) فرموده اند که:از اهواز یک نفر، از شوشتر یک نفر، از شیراز سه نفر، … از اصفهان چهار نفر…. ، از بروجرد یک نفر…، … از قم ده نفر، که هم نام اهل بیت رسول الله (ص) هستند و تعداد دیگری از شهرهای ایران را در آن روایت برمی شمرند.

(ملاحم ابن طاووس، ص۱۴۶)

پس می بینیم که ایران و ایرانیان نقش به سزایی در زمینه سازی و قیام و برپایی حکومت جهانی و الهی حضرت مهدی(علیه السلام) بر عهده دارند.

تسبیح امام زمان (عج ) از روز هیجدهم تا آخر ماه

سبحان الله عدد خلقه سبحان الله ارضى نفسه سبحان الله مداد کلماته سبحان الله زنه عرشه و الحمدلله مثل ذلک .

الصحیفه الهادیه ، ص ۱۲۴

ذی طوی نام مکانی در حدود یک فرسخی مکّه، در را «تنعیم» قرار گرفته، است.

در روایات عنوان شده که «هنگام ظهور امام قائم (عج) آن حضرت قبل از آنکه کنار کعبه رود و صدای خود را بلند کرده و به جهانیان برساند، در این مکان در انتظار313 نفر از یاران خاصش توقّف می کند، تا اینکه آنها می آیند و به آن حضرت می پیوندند…

(«بحارالانوار»، ج ۵۲، ص ۳۰۴ و ۳۰۷)

لقب قائم علیه السلام 

میپرسند:چرا امام زمان (ع) با کلمه قائم و مهدی خوانده میشود و چرا بعضی با شنیدن لقب قائم برمیخیزد و می ایستد؟ 

   پاسخ: 

در بسیاری از روایات آن حضرت با القاب قائم و مهدی یاد شده و در مورد قائم بسیار میشد که در زمان ائمه علیه السلام بر اثر ظلم و فساد حاکمان غاصب امامان به یاد امام زمان می افتادند و میفرمودند:قائم ما انتقام ما را خواهد گرفت. 

قائم یعنی قیام کننده نظر به این که قیام و نهضت حضرت مهدی جهانی است و در تمام تاریخ بشر چنین قیام و حکومتی نبوده است و آن حضرت با این عنوان خوانده میشود. 

اما اینکه پیروان آن حضرت با شنیدن این لفظ و با گفتن این کلمه برمیخیزند و می ایستند یک نوع عمل مستحبی و احترام و اظهار پیوند وانتظار به رآن حضرت است و ضمنا مردم را به یاد نهضت و قیام حضرت مهدی(عج) می اندازد و برای آنها این تلقین عملی میشود که باید برخواست نهضت کرد و امیدوار بود و به زمینه سازی برای ظهور و قیام جهانی رهبری معصوم و قاطع که امید پیامبران و امامان و همه مستضعفان جهان و قلب تپنده هستی است پرداخت. 

این کار حتی در زمان امام صادق در میان شیعیان معمول بوده و حتی نقل شده در خراسان در حضور حضرت امام رضا کلمه قائم ذکر شد امام رضا برخاست و دستش را بر سر نهاد و فرمود((اللهم عجل فرجه و سهل مخرجه)).خداوندا بر فرجش شتاب کن و راه ظهور و نهضتش را آسان گردان

غیبت صغری و کبری
چنانکه گفتیم غیبت امام مهدی(ع) به دو دوره تقسیم می شود : غیبت صغری و غیبت کبری.
غیبت صغری از سال 260 هجری(سال شهادت امام یازدهم) تا سال 329(سال درگذشت آخرین نائب خاص امام) یعنی حدود 69 سال بود. در دوران غیبت صغری ارتباط شیعیان با امام بطور کلی قطع نبود و آنان به گونه ای خاص و محدود با امام ارتباط داشتند.
توضیح آنکه : در طول این مدت افراد مشخصی (که ذکرشان خواهد آمد) به عنوان نایب خاص با حضرت در تماس بودند و شیعیان می توانستند به وسیله آنان، مسائل و مشکلات خویش را به عرض امام برسانند و توسط آنان پاسخ دریافت دارند و حتی گاه به دیدار امام نائل شوند. از این رو می توان گفت در این مدت، امام، هم غایب بود و هم نبود.
این دوره را میتوان دوران آماده سازی شیعیان برای غیبت کبری دانست که طی آن ارتباط امام با شیعیان با امام حتی در همین حد نیز قطع شد و مسلمانان موظف شدند در امور خود به نایبان عام آن حضرت، یعنی فقهای واجد شرایط و آشنایان به احکام اسلام رجوع کنند.
اگر غیبت کبری یکباره و ناگهان رخ می داد ممکن بود موجب انحراف افکار شود و ذهنها آماده پذیرش آن نباشد. اما گذشته از زمینه سازی های مدبرانه امامان پیشین، در طول غیبت صغری، بتدریج ذهنها آماده شد و بعد، مرحله غیبت کامل آغاز گردید. همچنین امکان ارتباط نایبان خاص با امام در دوران غیبت صغری، و نیز شرفیابی برخی از شیعیان به محضر آن حضرت در این دوره، مسئله ولادت و حیات آن حضرت را بیشتر تثبیت کرد.
با سپری شدن دوره غیبت صغری، غیبت کبری و دراز مدت امام آغاز گردید که تا کنون نیز ادامه دارد و پس از این نیز تا زمانی که خداوند اذن ظهور و قیام به آن حضرت بدهد، ادامه خواهد داشت.
غیبت دوگانه امام دوازدهم، سالها پیش از تولد او توسط امامان قبلی، پیشگویی شده و از همان زمان توسط راویان و محدثان، حفظ و نقل و در کتاب های حدیث نقل شده است که به عنوان نمونه به نقل چند حدیث در این زمینه اکتفا می کنیم :
1- امیر مؤمنان حضرت علی(ع) فرمود : غایب ما ، دو غیبت خواهد داشت که یکی طولانی تر از دیگری خواهد بود. در دوران غیبت او، تنها کسانی در اعتقاد به امامتش پایدار می مانند که دارای یقینی استوار و معرفتی کامل باشند.
2- امام باقر(ع) : قائم دو غیبت خواهد داشت که در یکی از آن دو، خواهند گفت: او مرده است...
3- ابو بصیر می گوید: به امام صادق(ع) عرض کردم : امام باقر(ع) می فرمود : قائم آل محمد(ص) دو غیبت خواهد داشت که یکی طولانی تر از دیگری خواهد بود. امام صادق(ع) فرمود: بلی چنین است...
4- حضرت صادق(ع) فرمود : امام قائم(ع) دو غیبت خواهد داشت؛ یکی کوتاه مدت و دیگری دراز مدت...
سیر تاریخ، صحت این پیشگویی ها را تایید کرد و همچنانکه پیشوایان قبلی فرموده بودند، غیبت های دو گانه امام عینیت یافت

شناخت مختصری از زندگانی امام مهدی(ع)
دوازدهمین پیشوای معصوم؛حضرت حجة بن الحسن المهدی؛اما زمان(عج)؛در نیمۀ شعبان سال 255 هجری قمری در شهر سامراء دیده به جهان گشود.
او همنام پیامبراسلام(م ح م د)و هم کنیه آن حضرت (ابولقاسم)است. ولی پیشوایان معصوم از ذکر نام اصلی آن حضرت نهی فرموده اند. ولی آیا نهی ائمه از ذکر نام مخصوص آن حضرت یک اقدام سیاسی مقطعی و مربوط به دوران غیبت صغری بوده یا اینکه حرمت ذکر نام آن حضرت تا هنگام ظهور و قیامش باقی است؟ در میان علمای شیعه مورد اختلاف است.
از جمله القاب آن حضرت؛حجت،قائم،خلف صالح،صاحب الزمان،بقیة الله است و مشهورترین آنها مهدی می باشد.
پدرش،پیشوای یازدهم حضرت امام حسن عسکری(ع)و مادرش،بانوی گرامی نرجس است که بنام ریحانه،سوسن از او یاد شده است. میزان فضیلت و معنویت نرجس خاتون تا آن حد بالا بود که حکیمه خواهر امام هادی(ع)که خود از بانوان عالیقدر خاندان امامت بود، او را سرآمد و سرور خاندان خویش، و خود را خدمتگزار او می نامید.
حضرت مهدی دو دوره غیبت داشت : یکی کوتاه مدت(غیبت صغری) و دیگری بلند مدت(غیبت کبری).
اولی از هنگام تولد تا پایان دوران نیابت خاص ادامه داشته و دومی، با پایان دوره نخست آغاز شد و تا هنگام ظهور و قیام آن حضرت طول خواهد کشید.
تولد حضرت مهدی(ع)از دیدگاه علمای اهل سنت
چنانکه در ادامه توضیح خواهیم داد، اعتقاد به موضوع مهدویت اختصاص به شیعه ندارد، بلکه بر اساس روایات فراوانی از پیامبراکرم(ص)رسیده، علمای اهل سنت نیز این موضوع را قبول دارند. منتها آنان نوعاً تولد حضرت مهدی را انکار می کنند و می گویند: شخصیتی که پیامبر اسلام از قیام او(پس از غیبت)خبر داده ، هنوز متولد نشده است و در آینده تولد خواهد یافت. با این حال تعداد قابل توجهی از مورخان و محدثان اهل سنت، تولد آن حضرت را در کتب خود ذکر کرده و آن را یک واقعیت دانسته اند. بعضی از پژوهشگران نام بیش از صد نفر از آنان را معرفی کرده اند.

روزی هزار بار دلت راشکسته ام

بیخود به انتظار وصالت نشسته ام 

هربار این تویی که رسیدی و در زدی

هربار این منم که در خانه بسته ام

روزی هزار بار دلت راشکسته ام

بیخود به انتظار وصالت نشسته ام 

هربار این تویی که رسیدی و در زدی

هربار این منم که در خانه بسته ام

هر جمعه قول میدهم آدم شوم ولی

هم عهد خویش هم دلت راشکسته ام

انتظار

هر جمعه قول میدهم آدم شوم ولی

هم عهد خویش هم دلت راشکسته ام

انتظار

روایت جالب حکیمه خاتون از تولد امام زمان 

از کسانی که در هنگام تولد امام زمان علیه السلام حضور داشتند و جریان را مفصلا شرح داده.

حکیمه خاتون دختر امام محمد تقی و عمه امام حسن عسکری علیه السلام است.شرح این داستان این است: 

حکیمه خاتون میگوید:

روزی به خانه امام حسن مشرف شدم.شبانگاه که نیمه شعبان سال ۲۵۵ بود وقتی خواستم به منزلم برگردم امام حسن فرمود:

عمه جان امشب در خانه ما بمان زیرا ولی خدا و جانشین من در این شب متولد خواهد شد

.پرسیدم از کدام کنیزانت؟فرمود از سوسن.پس هرچه در سوسن جست و جو نمودم آثاری از حمل ندیدم

.بعد از افطار و ادای نماز با سوسن در یک اطاق خوابیدیم.طولی نکشید که از خواب بیدار شدم و در فرمایشات امام حسن تفکر می نمودم

.بعد مشغول نماز شب شدم.سوسن هم از خواب برخواسته و نماز شب به جای آورد.نزدیک سپیده دم بود ولی از وضع حمل خبری نبود.داشتم در صحت وعده امام حسن تردید مینمودم که از اطاقش فرمود : عمه جان!شک نکن که وقت تولد فرزندم نزدیک شده است. 

ناگهان احوال سوسن را متغیر دیدم.از جریان پرسیدم فرمود:احساس ناراحتی شدیدی در خود میکنم.من به تهیه مقدمات وضع حمل مشغول شدم و خودم قابلگی او را بر عهده گرفتم. 

طولی نکشید که ولی خدا پاک و پاکیزه به دنیا آمد و در همان حال امام حسن فرمود:عمه جان!فرزندم را بیاور.وقتی کودک را به نزدش بردم او را در بغل گرفته دهان مبارکش را بر چشمان آن کودک نهاد.بلافاصله باز شد.سپس دهانش را بر دهان و گوش آن نوزاد نهاد و دست بر سرش مالید.پس از آن کودک به سخن آمده و به تلاوت قرآن مشغول شد.بعدا کودک را به من داد و فرمود:به نزد مادرش ببر!کودک را نزد مادرش بردم و به منزل بازگشتم.در روز سوم نیز به خانه امام حسن مشرف شدم و ابتدائا به قصد دیدار نوزاد به حجره سوسن رفتم اما کودک را ندیدم.پس خدمت امام حسن مشرف شدم ولی خجالت کشیدم از احوال نوزاد سوال نمایم.امام حسن ابتدائا فرمود:عمه جان!فرزندم در پناه خدا غایب شده است.هنگامی که من از دنیا رفتم و دیدی شیعیانم اختلاف دارند جریان ولادت فرزندم را به شیعیان مورد وثوق خبر بده.اما باید آن قضیه مخفی بماند.زیرا فرزندم غایب خواهد شد 

روز دوم محرم

ایا فقط قرار است از غروب پنجشنبه تا غروب جمعه منتظر اقایمان باشیم؟...........

و او را در فقط در ان روز یاد کنیم؟ .........

بیایید با هم مراقب اعمالمان باشیم که مبادا اقا اباصالح المهدی را از خود برنجانیم که....

ویژگی های حضرت مهدی (عج‎)‎

‎
برخی خصایص و ویژگی های امام زمان (عج) مطابق احادیث و روایات ‏عبارتند از‎:‎
‎1.‎   

از خاندان و ذریه پیامبر است
‎2.‎    هم نام و هم کنیه پیامبر (ص) و شبیه ترین مردم به آن حضرت است
‎3.‎    نهمین فرزند از فرزندان امام حسین (ع) است
‎4.‎    اسم پدرش حسن (ع) است
‎5.‎    مادرش سیده کنیزان و بهترین ایشان است
‎6.‎    دوازدهمین امام و خاتم الائمه است
‎7.‎    دارای دو غیبت صغری و کبری
‎8.‎    عمر بسیار طولانی دارد
‎9.‎    زمین را پر از عدل و داد میکند پس از آنکه پر از ظلم و ستم شده باشد
‎10.‎    گذشت روزگار او را پیر نمیکند
‎11.‎    ولادتش پنهانی است
‎12.‎    دشمنان خدا را میکشد و زمین را از شرک و ظلم پاک میکند
‎13.‎    دین خدا را آشکار و اسلام حقیقی را در روی زمین گسترش میدهد و فرمانروای روی زمین میشود
‎14.‎    با شمشیر قیام میکند
‎15.‎    دارای نسبتهایی از انبیاست که از آن جمله غیبت است
‎16.‎    روش او سیره پیامبر است
‎17.‎    پس از آنکه مردم در آزمایش های سخت واقع شوند ظهور میکند
‎18.‎    وقتی حضرت مهدی ظهور کند حضرت عیسی نازل میشود و پشت سرش نماز میخواند
‎19.‎    پیش از ظهورش بدعت ها و ظلم و گناه و تجاهر به فسق و فجور رایج میشود
‎20.‎    هنگام ظهورش منادی آسمان به نام او و پدرش ندا میکند که همه آن را میشنوند و ظهور آن حضرت ‏را اعلام میکنند
‎21.‎    پیش از ظهورش نرخ ها بالا میرود و بیماری ها زیاد میشود و جنگ های بزرگ برپا میشود و ‏بسیاری کشته میشوند
‎22.‎    پیش از ظهورش نفس زکیه و یمانی کشته میشوند و در بیدا‎ (‎مکانی بین مکه و مدینه)خسوفی واقع ‏میشود و دجال و سفیانی خروج میکنند و‎ ‎حضرت آنها را میکشد
‎23.‎    پس از ظهورش برکات آسمان و زمین آشکار میشود و زمین آباد میگردد و هیچ کس غیر خدا را ‏پرستش نمیکند
‎24.‎    سیصد و سیزده نفر اصحاب او هستند که در یک ساعت به محضرش حاضر میشوند
‎25.‎    معجزات بسیاری دارد  و بسیاری به دیدار رحضرتش مشرف شده اند